bezdzietność z wyboru

„Zakaz gry w piłkę” to ciekawa pozycja. Pod prowokacyjnym tytułem kryje się zbiór migotliwych refleksji na temat naszego podejścia do dzieci. Wbrew pozorom nie jest to książka o bezdzietnikach, którzy nienawidzą bachorów…

Gość specjalny: lek. Łukasz Ciastoń

W ubiegłym roku zaczęłam przyglądać się sytuacji nierodziców w pracy. Wydała mi się ona na tyle ciekawa, a jednocześnie zaniedbywana przez badaczy i specjalistów od HR, że postanowiłam napisać na ten temat e-booka.

Wielu ludzi uważa, że to rodzicielstwo uzasadnia nasze istnienie. Dlatego pytania o dzieci i o sens życia w jednym stoją domku. Pierwsze uruchamia drugie; drugie, ledwo padnie, rozgląda się za pierwszym.

Panowie pytani o to, co przeżywają w związku z wyborem bezdzietnego życia, zwykle reagują milczeniem albo akademickim wykładem. Na szczęście ostatnio, gdy zadałam to pytanie na Bezdzietniku, posypały się szczere odpowiedzi.

Dziś biorę na tapet pytanie – a co, jeśli ci się odmieni? Skazuje ono bezdzietnych na przygnębiającą tymczasowość poczekalni. Tak to przynajmniej widzą ci, którzy bezdzietności nie czują i nie rozumieją…

Pragnienie nieposiadania dzieci bywa zagłuszane przez rozmaitych suflerów. W tym poście próbuję odpowiedzieć na pytanie: co nas wiedzie do niedzietności i jak temu zaufać?

Instynkt macierzyński jest jak potwór z Loch Ness – niby wszyscy o nim słyszeli, mnóstwo ludzi w niego wierzy, ale nikt nie potrafi dowieść jego istnienia. Co na ten temat mówi nauka, a co blogi parentingowe?

Dopóki nie zrównoważymy pozytywnego obrazu rodzicielstwa pozytywnym obrazem bezdzietności, wybór życia bez dzieci zawsze będzie wydawał się gorszy. Czy bezdzietni są w stanie rozwinąć pozytywną tożsamość?