Katarzyna Kostołowska występowała już na „Bezdzietniku”. Jako radca prawny tłumaczyła, dlaczego polskie prawo nie dopuszcza salpingektomii i wazektomii na życzenie. Dziś zaprosiłam ją na bloga w roli bezdzietnicy, która właśnie wydała swoją drugą powieść zatytułowaną „Czterdzieści plus”. Główną bohaterką obu jej książek jest kobieca przyjaźń i o niej właśnie rozmawiamy. Czym ona jest? Czy może zastąpić związki rodzinne? Dlaczego łatwiej być przyjaciółką niż matką, córką lub wnuczką?

Tradycją Kongresów Kobiet jest, że kończą się spisaniem postulatów, dlatego to, o czym mówiłam podczas debaty panelowej o Europie rodzin, i to, czego wysłuchałam podczas innych debat toczących się w Warszawie i Szczecinie, postanowiłam zapisać w formie 8 postulatów. A że jesteśmy na „Bezdzietniku”, będę postulować o prawa ludzi bezdzietnych.

Kto czytał „Zimę Muminków”, ten wie, że rodzinę od czasu do czasu trzeba przewietrzyć. Dziś dzięki staraniom Jarosława Kaczyńskiego dowiadujemy się, że definicję rodziny też warto regularnie wentylować. Prezes, rozmyślając o intymnych konfiguracjach Polaków, zapomniał otworzyć okno, nie zrobił przeciągu, i proszę, co się stało! Wyrzucił poza nawias rodziny połowę społeczeństwa, w tym siebie i swoją narowistą bratanicę.

Na „Bezdzietniku” często wspominam o książkach, które czytam, ale bohaterką dzisiejszego wpisu będzie książka szczególna. Gdy połknęłam ostatnie zdanie eseju Mony Chollet „Czarownice. Niezwyciężona siła kobiet”, aż zawyłam z zazdrości. Na bezdzietną boginię! To ja powinnam napisać tę książkę!

Była już na „Bezdzietniku” relacja z wycieczki do Longyearbyen na Spitsbergenie, a dziś Magda Majewska zabierze was do elektrowni w Czarnobylu. To kolejny punkt na naszym bezdzietnikowym Szlaku Dorosłego Człowieka. Jeżeli nie przepadacie za eksplorowaniem miejsc tłumnie nawiedzanych przez rodziny z dziećmi, wpadajcie tu i szukajcie inspiracji. Mam nadzieję, że ten podróżniczy cykl będzie nam się ciekawie rozwijał…

Każda wielka zmiana społeczna zaczyna się w sferze wyobraźni – tak twierdzi Marcin Napiórkowski w wydanym niedawno świetnym „Kodzie kapitalizmu”. A co buduje naszą wyobraźnię? Przede wszystkim język oraz obrazy i symbole, wśród których żyjemy. Jeżeli więc marzy nam się zmiana podejścia do bezdzietności z wyboru, powinniśmy zwracać uwagę na to, w jakie słowa i obrazy tę bezdzietność ubieramy.