Ostatnio czuję się jak żaba we wrzątku. Założę się, że wy też. Siedzimy w garze i bezradnie obserwujemy pierwsze pojawiające się bąbelki. Jeszcze trochę ognia, jakaś antykobieca ustawa, kilka surowych rozporządzeń, kolejny order dla prolajferki i będziemy ugotowane. Stracimy to, o co z takim mozołem walczyły nasze przodkinie. My, ich wnuczki, pozwolimy na powrót sprowadzić się do roli niemych inkubatorów, bo horda żałosnych kreatur zdemolowała nam demokrację. Wciąż jednak mamy wybór – możemy czuć się bezradne albo wściekłe.

Wpis ten dedykuję wszystkim tym, którzy nie potrafią przejść obok bezdzietnika, nie rzuciwszy z pogardą: „Nie miej sobie dzieci, ale nie dorabiaj do tego ideologii”. O jaką ideologię chodzi? Co to znaczy „dorabiać ideologię”? I najważniejsze – dlaczego akurat bezdzietność ma być od niej wolna, skoro od stuleci do rodzicielstwa dorabia się najfantastyczniejsze ideologie? Żeby odpowiedzieć na te pytania, muszę najpierw popatrzeć w słońce…

Jeszcze tydzień temu nie podejrzewałam, że pandemia koronawirusa może mieć cokolwiek wspólnego z bezdzietnością. Gdy wywrotowy przybysz z Wuhan pojawił się nad Wisłą, poczułam się zwolniona z bezdzietnikowej misji. W końcu trudno dzielić demograficzny włos na czworo, kiedy trzeba walczyć o rzeczy fundamentalne: mydło, VPN czy papier toaletowy. „Sorry, blogasku”, pomyślałam niemal radośnie, wymęczona szukaniem wymówek dla przewlekłej niemocy twórczej, „siła wyższa, wirus u bram…”. Dziś jednak zmieniłam zdanie i postanowiłam ożywić bloga. Okazało się, że koronawirus potrafi zainfekować każdą niszę tematyczną. Nawet moją.

Cóż takiego ważnego – tu i teraz – dają społeczeństwu ludzie bezdzietni? Aby odpowiedzieć na to pytanie, zarządzam proste ćwiczenie. Pamiętacie serial „Pozostawieni”? W niewyjaśnionych okolicznościach znika z powierzchni Ziemi 2% ludzkości, a reszta musi nauczyć się z tym żyć. Wyobraźmy sobie, że znikniętymi są ludzie bezdzietni. W Polsce jest ich grubo ponad 2%, więc pustka po nich będzie tym bardziej odczuwalna. Sprawdźmy, co się dzieje…

Kilka dni temu dostałam list do K., która w punktach wymieniła wszystkie powody stojące za jej decyzją o bezdzietności. Temat wydał mi się ważny, dlatego postanowiłam ten list opublikować na blogu (oczywiście za zgodą autorki). Przeczytajcie! A jeżeli chcecie się podzielić swoimi powodami – napiszcie do mnie! Z przyjemnością takie listy opublikuję.

Podróżowanie bywa fajnym pomysłem na bezdzietne życie, dlatego dziś na „Bezdzietniku” goszczę Kornelię Mulak, podróżniczkę, autorkę bloga eventfuljourney.pl, z wykształcenia magister iberystyki. W tej chwili Kornelia mieszka w Pekinie. W pewien wrześniowy wieczór, pokonując senność (różnica czasu) i dzielący nas dystans, opowiadała mi o bezdzietności z wyboru, feminizmie i podróżach. Posłuchajcie, poczytajcie…