Dopóki nie zrównoważymy pozytywnego obrazu rodzicielstwa pozytywnym obrazem bezdzietności, wybór życia bez dzieci zawsze będzie wydawał się gorszy i ryzykowny. Rodzicielska propaganda od lat żerowała na bezdzietnych, przedstawiając ich jako nieszczęśliwych, ułomnych, samotnych i życiowo niezrealizowanych. Z kolei posiadanie dzieci miało być jedyną drogą wiodącą do dojrzałości, szczęścia, spełnienia i społecznej akceptacji.. Nic dziwnego, że ludzie, którzy nie mogą mieć potomstwa, czują się tym upokorzeni.

Przeczytałam ostatnio „Popularnonaukowy reportaż demograficzny” Łukasza Sakowskiego z „To Tylko Teoria” i ciśnienie skoczyło mi w rejony niebezpieczne dla takich matuzalemów jak ja. Autor, tropiąc powody „zapaści demograficznej”, wykonał olbrzymią pracę researcherską, przytacza wiele polskich i zagranicznych badań, ma sporo przenikliwych obserwacji i momentami trafnie diagnozuje niebezpieczeństwa związane z niskim przyrostem naturalnym, a mimo to tekst wzbudza mój gwałtowny sprzeciw…

Nakaz radowania się z ciąży bywa nieznośnym brzemieniem, dlatego trzeba dać kobietom przestrzeń do wyrażania autentycznych uczuć na wieść o podwyższonym poziomie beta hCG, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. W gabinecie lekarskim i w domowym zaciszu musimy mieć prawo do zastanowienia się, co ciąża dla nas oznacza. Czy jej chcemy? Czy pojawiła się we właściwym momencie? Czy damy radę?

Dziś podrzucam rozmowę z przyjaciółką aborcyjną, Izą, która o aborcji farmakologicznej wie niemal wszystko. Setkom kobiet pomogła bezpiecznie przejść przez ten zabieg, na forum maszwybor.net służyła im wiedzą, doświadczeniem i emocjonalnym wsparciem. I robi to nadal. Bezdzietnikowi opowiedziała między innymi o tym, jak wygląda samodzielne wywołanie poronienia, jak się do niego przygotować i czego spodziewać się w trakcie.

Powiało grozą. Dwa dni temu Rzeczpospolita ogłosiła, że rząd rozważa pomysł powiązania emerytur z dochodami dzieci – im więcej zarabiają dzieci, tym wyższe emerytury dostaną ich rodzice. W nagłówkach prasowych ta niejasna informacja przybrała postać szantażu emerytalnego. Masz ogarnięte i wykształcone pociechy? Dostajesz kasę. Jesteś bezdzietny albo przytrafiła ci się życiowa fajtłapa? Dostajesz… No właśnie. Co? Pstro? Jałmużnę od państwa? Trudno komentować tę fejsbukową wrzutkę, skoro nie znamy szczegółów, mimo to spróbuję…

Dziś oddaję głos czytelniczkom Bezdzietnika, które w pewnym momencie życia zdecydowały się na aborcję. Ich historie dobitnie pokazują, że to nie terminacja ciąży jest dla kobiet dramatem. Tym, co budzi grozę i rozpacz, jest okrutne prawo fundujące Polkom aborcyjną golgotę. Stacjami naszej drogi krzyżowej są kolejne wizyty w gabinetach ginekologicznych, rozmowy z lekarzami, pobyt w szpitalu, presja rodziny, potępienie ze strony znajomych lub nieznajomych, samotność i bezsilność.